اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی ، که گاهی به آن هراس اجتماعی نیز گفته می شود ، نوعی اختلال اضطرابی است که باعث ایجاد ترس شدید در محیط های اجتماعی می شود. افراد مبتلا به این اختلال در صحبت با افراد ، ملاقات با افراد جدید و شرکت در اجتماعات مشکل دارند. آنها می ترسند مورد قضاوت یا بررسی دیگران قرار گیرند. آنها ممکن است درک کنند که ترس آنها غیر منطقی است ، اما برای غلبه بر آنها احساس قدرت نمی کنند.

اضطراب اجتماعی با کمرویی متفاوت است. کمرویی معمولاً کوتاه مدت است و زندگی فرد را مختل نمی کند. اضطراب اجتماعی پایدار و ناتوان کننده است. این می تواند بر توانایی شخص تاثیر بگذارد:

کار

حضور در مدرسه

روابط نزدیکی با افراد خارج از خانواده خود ایجاد کردن

طبق آمار انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا (ADAA) تقریباً 15 میلیون بزرگسال آمریکایی دچار اختلال اضطراب اجتماعی هستند. علائم این اختلال ممکن است از سن 13 سالگی شروع شود.

علائم اختلال اضطراب اجتماعی

تعامل اجتماعی ممکن است علائم جسمی زیر را ایجاد کند:

• خجالت زدگی
• حالت تهوع
• تعریق بیش از حد
• لرزیدن
• صحبت کردن مشکل است
• سرگیجه
• ضربان قلب سریع

علائم روانشناختی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• نگرانی شدید در مورد موقعیت های اجتماعی
• برای روزها یا هفته ها قبل از یک رویداد نگران باشید
• اگر باید شرکت کنید ، از موقعیت های اجتماعی اجتناب کنید یا سعی کنید در پس زمینه مخلوط شوید
• نگران خجالت کشیدن خود در یک موقعیت اجتماعی هستید
• نگران اینکه دیگران متوجه شوند که استرس دارید یا عصبی هستید
• برای مواجهه با اوضاع اجتماعی نیاز به الکل دارید
• مدرسه یا کار به دلیل اضطراب مختل شده است

طبیعی است که گاهی اوقات احساس اضطراب کنید. با این حال ، هنگامی که شما هراس اجتماعی دارید ، ترس مداوم از قضاوت دیگران یا تحقیر جلوی آنها دارید. ممکن است ترس از همه موقعیت های اجتماعی داشته باشید ، از جمله:

• سوال کردن
• مصاحبه شغلی
• خرید کردن
• استفاده از دستشویی عمومی
• صحبت کردن از طریق تلفن
• خوردن در ملاء عام

علائم اضطراب اجتماعی ممکن است در همه شرایط بروز نکند. شما می توانید اضطراب محدود یا انتخابی داشته باشید. به عنوان مثال ، علائم ممکن است فقط هنگام غذا خوردن در مقابل افراد یا صحبت با افراد غریبه ایجاد شود. اگر مورد شدید وجود داشته باشد ، علائم در همه موقعیت های اجتماعی بروز می کند.

چه عواملی باعث اختلال اضطراب اجتماعی می شوند؟

علت دقیق هراس اجتماعی ناشناخته است. با این حال ، تحقیقات فعلی از این ایده که ناشی از ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیک است ، پشتیبانی می کند. تجربیات منفی نیز ممکن است در بروز این اختلال نقش داشته باشد ، از جمله:

• قلدری
• درگیری خانوادگی
• سوء استفاده جنسی
• ناهنجاری های جسمی مانند عدم تعادل سروتونین ممکن است در این شرایط نقش داشته باشد. سروتونین یک ماده شیمیایی در مغز است که به تنظیم خلقی کمک می کند. یک آمیگدال بیش فعال (ساختار در مغز که کنترل ترس و احساسات یا افکار اضطراب را کنترل می کند) نیز ممکن است باعث این اختلالات شود.
• اختلالات اضطرابی می تواند در خانواده ها بروز کند. با این حال ، محققان مطمئن نیستند که آیا آنها واقعاً با عوامل ژنتیکی در ارتباط هستند. به عنوان مثال ، کودک ممکن است با آموختن رفتار یکی از والدین خود که دارای اختلال اضطراب است ، به اختلال اضطراب مبتلا شود. کودکان همچنین می توانند در نتیجه افزایش کنترل در محیط های کنترل نشده یا جدید دچار اختلالات اضطرابی شوند.

تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی

هیچ آزمایش پزشکی برای بررسی اختلال اضطراب اجتماعی وجود ندارد. ارائه دهنده خدمات درمانی شما ، هراس اجتماعی را از توصیف علائم شما تشخیص می دهد. آنها همچنین می توانند هراس اجتماعی را پس از بررسی برخی الگوهای رفتاری تشخیص دهند.

در حین قرار ملاقات ، ارائه دهنده خدمات درمانی شما از شما می خواهد علائم خود را توضیح دهید. آنها همچنین از شما می خواهند در مورد موقعیت هایی که علائم شما را ایجاد می کنند صحبت کنید. معیارهای اختلال اضطراب اجتماعی شامل موارد زیر است:

ترس مداوم از موقعیت های اجتماعی به دلیل ترس از تحقیر یا خجالت

قبل از تعامل اجتماعی احساس اضطراب یا هراس دارید

درک اینکه ترس شما غیر منطقی است

اضطرابی که زندگی روزمره را مختل می کند

درمان اختلال اضطراب اجتماعی

چندین نوع درمان برای اختلال اضطراب اجتماعی در دسترس است. نتایج درمانی از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برخی از افراد فقط به یک نوع درمان نیاز دارند. با این حال ، دیگران ممکن است بیش از یک مورد نیاز داشته باشند. ارائه دهنده خدمات درمانی شما ممکن است شما را برای ارائه خدمات درمانی به یک ارائه دهنده خدمات روانشناختی ارجاع دهد. بعضی اوقات ، ارائه دهندگان مراقبت های اولیه ممکن است برای درمان علائم دارو پیشنهاد کنند.

گزینه های درمانی برای اختلال اضطراب اجتماعی شامل موارد زیر است:

درمان شناختی رفتاری

این روش درمانی به شما کمک می کند یاد بگیرید که چگونه اضطراب را از طریق آرامش و تنفس کنترل کنید و چگونه می توانید افکار مثبت را جایگزین افکار منفی کنید.

قرار گرفتن در معرض درمانی

این نوع درمان به شما کمک می کند تا بجای اجتناب از آنها ، به تدریج با موقعیت های اجتماعی روبرو شوید.

گروه درمانی

این روش درمانی به شما کمک می کند مهارت ها و تکنیک های اجتماعی را برای تعامل با افراد در محیط های اجتماعی یاد بگیرید. شرکت در گروه درمانی با دیگران که همان ترس را دارند ممکن است باعث شود احساس تنهایی کمتری کنید. این امکان را به شما می دهد تا مهارت های جدید خود را از طریق بازی در نقش تمرین کنید.

درمان در منزل شامل موارد زیر است:

جلوگیری از کافئین

غذاهایی مانند قهوه ، شکلات و نوشابه محرک هستند و ممکن است اضطراب را افزایش دهند.

خواب کافی

حداقل 8 ساعت خواب در هر شب توصیه می شود. کمبود خواب می تواند اضطراب را افزایش داده و علائم هراس اجتماعی را بدتر کند.

اگر وضعیت شما با درمان و تغییر شیوه زندگی بهبود نیابد ، ارائه دهنده خدمات درمانی ممکن است داروهایی را برای درمان اضطراب و افسردگی تجویز کند. این داروها اختلال اضطراب اجتماعی را درمان نمی کنند. با این حال ، آنها می توانند علائم شما را بهبود بخشند و به شما در عملکرد روزمره کمک کنند. بهبود علائم شما می تواند تا سه ماه طول بکشد.

داروهای تایید شده توسط سازمان غذا و دارو (FDA) برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی شامل Paxil ، Zoloft و Effexor XR است. ارائه دهنده خدمات درمانی شما ممکن است درمان شما را با دوز کم دارو شروع کند و به تدریج نسخه خود را افزایش دهد تا از عوارض جانبی جلوگیری کند.

عوارض جانبی رایج این داروها شامل موارد زیر است:

• بی خوابی
• افزایش وزن
• معده ناراحت
• عدم تمایل جنسی