افراد وسواسی معمولاً گرفتار افکار و تصوراتی مداوم و ناخواسته هستند که تکرار این اعمال در نهایت موجب افزایش اضطراب و نگرانی می شود، زیرا فرد شخصیت قبلی خود را تخریب می کند و از طرفی اطرافیان و اعضای خانواده به چشم یک بیمار به وی می نگرند.
متاسفانه به علت تربیت تک بعدی و انعطاف ناپذیری شخصیت وسواسی خصوصا در سنین پایین تر در نتیجه رفتارهایی از جمله تحقیر و بی ارزش دانستن نیاز فرزند، نادیده گرفتن توانایی و الگو برداری غلط از رفتار والدین باعث تشدید این اختلال در فرد می شود.
والدین نقش مهمی در کاهش اختلال وسواس در فرزند خود دارند و پیش از درمان این مشکل در فرد، رفتارهای پدر و مادر باید تغییر کند.
گفتنی ست، اختلال وسواس فکری – عملی ، با اشتغال ذهنی مفرط درمورد نظم و ترتیب و امور جزئی و همچنین کمال طلبی همراه است، تا حدی که به از دست دادن انعطاف پذیری، صراحت و کارایی می انجامد.
در اختلال وسواسی-فکری عملی افکار وسواس گونه و اضطراب آور با وسواس های عملی همراه می شود. این وسواس های عملی کارهایی وسواس گونه هستند که شخص در راه کاهش وسواس های فکری خود انجام می دهد. این رفتارها، تکراری و کلیشه ای و تا اندازه ای غیرارادی هستند.
برای درمان وسواس از روش هایی مانند روان درمانی و درمان رفتاری شناختی استفاده می شود که در این روش فرد به تدریج با عامل ترس روبه رو شده و این تکرار به مرور از اضطراب وی می کاهد.
برای تشخصیت اختلالات شخصیتی و روانشناسی انجام تست MMPI-2 پیشنهاد میشود.