درونگرایی و اضطراب اجتماعی
اضطراب اجتماعی و درونگرایی اغلب به اشتباه یک چیز در نظر گرفته می شود و به گاهی به جای هم مورد استفاده قرار می گیرند. درونگرایی یک ویژگی شخصیتی است که به خودی خود فرد را رنج می دهد و نمی تواند در طول زندگی تغییر یابد. اختلال اضطراب اجتماعی یک اختلال روانشناختی است که می تواند بسیار ناراحت کننده باشد و با درمان می توان بر آن غلبه کرد. اگر چه شباهت هایی به هم دارند اما درونگرایی و اضطراب اجتماعی بسیار متفاوت هستند. در این مقاله به این موضوع می پردازیم که چرا این دو با هم اشتباه گرفته می شوند. اما ابتدا ویژگی های این دو را به طور جداگانه مرور می کنیم.
ویژگی های شخصیتی درونگرا
- علاقه مند به احساسات و افکار خودشان. نیاز به داشتن قلمرو شخصی. کم حرف، ساکت و متفکر.
- دوستان زیادی ندارد. در ارتباط برقرار کردن با افراد جدید مشکل دارد. علاقه مند به سکوت و تمرکز. از دید و بازدید های غیر منتظره و ناگهانی بیزار است.
- کارایی وی در تنهایی بیشتر است. بزرگ ترین وحشت وی آن است که در یک جمع شلوغ قرار گیرند. ترس از آنکه فردیت خود را از دست بدهد. از فعالیت های انفرادی انرژی می گیرد.
- در بین انبوه مردم بودن آنها را خسته می کند. بیشتر از دست کرده خودشان خشمگین می گردند تا دیگران. معمولا کمرو هستند. درکشان مشکل است. اهل ایده و عقاید نو.
- شخصیتی متمایز در خلوت خود و در حضور دیگران دارند. مشتاق و احساساتی می باشند. معمولا احساسات شان را بیان نمیکنند. در جمع نا آشنا ساکت اما در جمع دوستان خود راحت می باشند. تمرکزشان قوی است. برای تصمیم گیری به زمان نیاز دارند. پیش از حرف زدن می اندیشند.
- از در میان گذاشتن اطلاعات شخصی خود با دیگران ممانعت می کند. مایل به رویکرد آهسته اما دقیق می باشد. با مشاهده درس می آموزد (عبرت از دیگران) و پس از آموختن روش زندگی، زندگی خود را آغاز می کند.
نگران بودن در زمان های استرس زا طبیعی است. اما برخی افراد هر روز در تنش هستند و اضطراب دارند، حتی اگر جای نگرانی نباشد. وقتی این حالت شش ماه یا بیشتر ادامه پیدا می کند، به اختلالی اجتماعی تبدیل می شود. این اختلال در حدود هفت میلیون آمریکایی دیده شده است. متاسفانه افراد زیادی از این بیماری خود بی اطلاع هستند و بنابراین، درمان هایی را از دست می دهند که منجر به زندگی بهتر و شادتر آن ها می شود
ویژگی های اختلال اضطراب اجتماعی
اضطراب اجتماعی نوعی اضطراب است که با ترس و اضطراب شدید در موقعیتهای اجتماعی شناخته میی شود. اضطراب اجتماعی حداقل بخشی از فعالیت های روزمره شخص را مختل می کند. در واقع اختلال اضطراب اجتماعی بسیار ناتوان کننده است و در موارد شدید اضطراب اجتماعی می تواند کیفیت زندگی فرد را تا حد نازلی کاهش دهد.
علایم عاطفی
نشانه اصلی اختلال اضطراب اجتماعی تنش و اضطراب دایمی و بیش از حد است. شاید نتوانید بگویید که چرا احساس تنش می کنید یا شاید در مورد مسایل عادی مثل درآمد، روابط خانوادگی یا سلامتی خود بیش از حد نگران باشید. همه این علایم استرس زا در خواب و توانایی درست فکر کردن اختلال ایجاد می کند. شاید به دلیل بدخوابی یا همین بیماری احساس ناخوشایندی داشته باشید.
علایم جسمانی
بیماری های جسمی معمولا با اضطراب زیادی همراه هستند که عبارتند از:
- انقباض یا درد ماهیچه
- سردرد
- تهوع یا اسهال
- لرزش یا کشش عضلات
- شباهت های اضطراب اجتماعی و درونگرایی
- اجتناب از اجتماع
یک فرد مضطرب و یک درون گرا هر دو تمایل به اجتناب از اجتماع دارند. درونگراها وقتی که تنها هستند انرژی خود را دوباره به دست می آورند، در حالی که حضور در اجتماع انرژی آنها را تخلیه می کند. این بدان معنا نیست که آنها هرگز از بودن در کنار دیگران لذت نمی برند. اما آنها همراهان خود را به دقت انتخاب می کنند و نمی خواهند زمان و انرژی خود را بر روی صحبت های کوچک و رفتن به مهمانی های بزرگ هدر دهند. آنها مکان های آرام و گفتگو های عمیق و طولانی را با تعداد انگشت شماری از مردم ترجیح می دهند.
از سوی دیگر، یک فدر مبتلا به اضطراب اجتماعی از اجتماع اجتناب می کند، به دلیل ترس از قضاوت و رد شدن، که در نتیجه یک عزت نفس بسیار پایین و یک احساس عمیق از احساس نادیده گرفته شدن است. بنابراین، یک فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی نیز می تواند برونگرا باشد.
ساکت بودن در جمع
درونگراها و افراد مبتلا به اضطرب اجتماعی در شرایط اجتماعی آرام و ساکت هستند. همانطور که قبلا ذکر شد، درونگرا معمولا صحبت کوتاه را دوست ندارند. و هنگامی که شما با گروه بزرگی از مردم وقت می گذرانید، به ندرت یک مکالمه عمیق و معنی دار به وجود خواهد آمد.
در این موقعیت، درونگراها آرام هستند، زیرا آنها حقیقتاً نمی خواهند چیزی را به مکالمه اضافه کنند، در حالی که فردی که با اضطراب اجتماعی درگیر است، او نیز در این موقعیت آرام است، اما به این دلیل که می ترسد که چیزی احمقانه بگوید و مورد قضاوت قرار گرفته و طرد شود. یک بار دیگر علت اصلی این رفتار، ترس و عدم اعتماد به نفس است.
سرد و مغرور به نظر می رسند
در جوامع مدرن، به نظر می رسد جالب ترین چیز صحبت کردن، باز و پر انرژی است، زیرا ما تمایل داریم این ویژگی ها را به عنوان نشانه ای از اعتماد به نفس، دوست داشتن و محبوبیت بدانیم. بنابراین، هنگامی که کسی فقط نشسته، آرام و بدون لبخند روی صورتش است، برونگراها نمی توانند درونگراها و مبتلایان به اضطراب اجتماعی را درک کنند و ممکن است فکر کند که چه چیزی اشتباه است و یا او فقط نمی خواهد با من صحبت کند.
در واقع، فرد مضطرب به نظر جدی و غیر قابل دسترس می رسد، زیرا او وحشت زده و تحت تاثیر اضطراب است، در حالی که به شدت به دنبال عشق و تایید دیگران می گردد. اما درونگراها دارای چنین شخصیتی هستند: آرام و محتاط، علاقه مند به مکالمه عمیق و معنی دار، اما نه بیش از حد با صدای بلند و صحبت سطحی.
دلایل اضطراب اجتماعی چیست؟
همانطور که گفتیم، اضطراب اجتماعی هراسِ شدید از موقعیت های اجتماعی است که دلایل زیر را دارد:
- ترس از داوری، قضاوت و ارزیابی هایِ منفی دیگران...
- ترس از توجه و زیر نظر گرفته شدن توسط دیگران
- ترس از نگرفتن تایید و پس زده شدن...
- ترس از به اندازه‌ی کافی خوب نبودن...
- ترس از نادرست بودن و احمقانه عمل کردن در حضور دیگران
- ترس از انتقادهای دیگران...
- ترس از تحقیر شدن توسط دیگران...
- تمایل به دوری از جامعه و ماندن در نقطه‌ی امن خود...
- و...
کسی که دچار اضطراب اجتماعی است، آرام آرام از محیطهای اجتماعی فاصله می گیرد؛ ممکن است منزوی و خانه نشین شود و به فردی عصبی، افسرده و ناکارمد تبدیل گردد...
عواملی مانند: وراثت، الگوهایِ رفتاریِ اشتباه والدین، تربیت نادرست، محیطِ رشد، نادیده گرفته شدن در کودکی، مصرف مواد، عواملِ کاهنده ی اعتماد به نفس در سنین کم، آزارِ جنسیِ در سنینِ کودکی، عزت نفس آسیب دیده و... می توانند باعث اضطراب اجتماعی شوند.
برای شناخت اختلالات شخصیتی و روانشناختی در تست ام ام پی آی شرکت کنید برای شرکت در آزمون MMPI روی لینک زیر کلیک کنید.