ده درصد کودکان گرفتار بیش فعالی

مریم صابری پور در گفتگو با مهر گفت:بیش فعالی یک نوع اختلال شایع است که 8 تا 10 درصد کودکان به آن مبتلا هستند. این نوع اختلال در پسرها شایع تر از دخترها است و تاکنون دلیل مشخصی برای بروز آن پیدا نشده است.

وی افزود: کودکان بیش فعال معمولا قبل از ورود به مدرسه  و از حدود 3 سالگی به بعد شناسایی می شوند. از علائم این اختلال پرتحرکی، کمبود توجه و تمرکز ، رفتارهای تکانشی و ناگهانی است که در این کودکان دیده می شود.

وی همچنین تصریح کرد: والدین توجه داشته باشند که فعالیت زیاد کودک به تنهایی از علائم بیش فعالی نیست. کودک بیش فعال  در خانه، مهدکودک و محیط های اجتماعی یک نوع رفتار را از خود بروز می دهد. اما اگر کودک فقط در یکی از این محیط های این رفتار را بروز دهد احتمالا نوع تربیت و رفتار والدین  باعث این رفتار کودک بوده و هیچ نشانه ای از اختلال بیش فعالی در کودکان  نیست.

صابری پور گفت: از مشکلات کودکان بیش فعال می توان به نداشتن صبر و حوصله، عدم تمرکز، ناتوانی در توجه به جزییات اشاره کرد و کودکانی که درسنین مدرسه هستند در انجام تکالیف خود ناتوانند و بی دقت  و بی قرار هستند.

این روانشناس کودک تاکید کرد: برای تشخیص این نوع اختلال، کودک می بایست حداقل 6 ماه مجموعه ای از این علائم و نشانه ها را داشته باشد.

دلیل این نوع اختلال ژنتیک و محیط است. ترکیبی از عواملی ژنتیکی و محیطی می تواند باعث بروز بیش فعالی در کودک شود.  استرس، تغذیه نامناسب، مصرف الکل، مصرف سیگار و یا استنشاق دود آن توسط مادر در دوران بارداری از عوامل بروز این اختلال در کودکان است.

مسمومیت های ناشی از سرب، آلودگی هوا و  مصرف کنسروهای حاوی مواد نگه دارنده، توسط مادر باردار نیز از دیگر دلیل بروز بیش فعالی در کودکان است.

اگر این اختلال در کودکان درمان نشود؛ در نوجوانی و سنین بزرگسالی شخصیت های افسرده ای خواهند داشت و معمولا بذهکاری و رفتارهای ناهنجار اجتماعی در آنها مشاهده می شود.

صابری پور گفت: اگر چه بیش فعالی درمان قاطعی ندارد اما با شناسایی به موقع علائم آن، میتوان تا حد زیادی آن را کنترل کرد. دارو درمانی، رفتار درمانی و بازی درمانی جز درمان هایی ست که برای کنترل بیش فعالی کودکان انجام می شود ضمن اینکه خانواده ها با مراجعه به پزشک آموزشهایی می بینند که بتوانند راحتتر با کودکان بیش فعال خود کنار بیایند.

از جمله توصیه هایی که  به مادران می شود این است که به هیچ عنوان از تنبیه بدنی استفاده نکنند زیرا سبب تشدید این اختلال در کودک می شود و اگر فرزندانشان در سنین مدرسه هستند، حتما با معلم و ناظم مدرسه صحبت کنند تا با آنها همکاری شود.  کودکانی که کمبود توجه و تمرکز دارند نباید در میز های آخر کلاس بنشینند و معلم باید به این دسته از کودکان فعالیت های بیشتری بدهد.  مادران می بایست لوازم تحریر ساده برای این کودکان تهیه کنند تا کمتر توجه شان به جزییات آنها جلب شود.

صابری پور در آخر افزود: رژیم غذایی این کودکان نیز با این نوع اختلال رابطه مستفیم دارد. مصرف نکردن شیرینی جات، فست فودها و نوشابه می تواند تحریک پذیری این کودکان را کمتر کند.