عشق در بین همه احساسات قوی ترین است زیرا همزمان به سر، قلب و حواس حمله می کند.
تعریف عشق
شاید شما هم عشق و علاقه به شخص خاصی را تجربه کرده باشید. در این شرایط هربار که اسم او را می‌شنوید یا آن شخص صدایتان می‌زند، قلب‌تان به‌تپش می‌افتد و زمانی‌که نزدیک شماست، دست‌تان عرق می‌کند. شاید فکر کنید که در تمام دنیا فقط همین شخص وجود دارد، اما از کجا بفهمید که واقعا عاشق شده اید؟ از کجا بفهمید این یک حس واقعی است یا خیر؟ در این مطلب می‌خواهیم توضیح بدهیم عشق چیست و چه راه‌هایی برای تشخیص عشق واقعی وجود دارد.
عشق یعنی احساس عاطفی بسیار زیاد نسبت به فرد دیگر و احساس علاقه نسبت به کسی است که او را طبق معیارها، اندیشه‌ها، قضاوت و تجربیات خود عالی و دوست‌داشتنی توصیف می‌کنید. زمانی که کسی از نظر ذهنی، فیزیکی و اخلاقی برایتان جذاب است عشق به یک فرایند بیولوژیکی نیز تبدیل می‌شود و بدن شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد. ذهن شما را تقویت می‌کند و آن شخص به شما احساسی فوق‌العاده می‌دهد.
تاثیر عشق بر مغز چیست؟
واکنش‌های فیزیکی افراد نسبت به عشق یک واکنش عصب‌شناختی است. وقتی به کسی دیگر علاقه‌مند و دلبسته می‌شویم مغز ما مواد شیمیایی مانند سروتونین، اکسی توسین، وازوپرسین، دوپامین و نوراپی نفرین را ترشح می‌کند. همه‌ی این مواد شیمیایی باعث می‌شوند به خیالات و افکار عاشقانه و احساسات فیزیکی بیندیشیم که به عشق ربط دارند.
سروتونین: این هورمون باعث افزایش فرح و شادی شما می‌شود. در واقع، اگر شما داروهایی مانند اکستازی مصرف کنید باعث افزایش زیاد سطح سروتونین می‌شود که البته مصرف آن خطرناک است. با این حال، اگر عاشق کسی شوید باز هم این اتفاق می‌افتد که روشی سالم‌تر برای افزایش شادیتان است.
اکسی توسین: این هورمون در طول معاشقه و رابطه جنسی آزاد می‌شود و به شما کمک می‌کند به شخصی دیگر وابسته شوید.
وازوپرسین: علاوه بر اکسی توسین، کارشناسان معتقدند این هورمون نیز باعث ایجاد احساس وابستگی و عشق به کسی دیگر می‌شود.
دوپامین: این هورمون مسئول میل و پاداش است یعنی وقتی شما کارهای عاشقانه مثل محبت، تماس فیزیکی، قرارهای عاشقانه و هر آنچه شما را شاد و خوشحال می‌کند انجام می‌دهید با احساس لذت بسیار زیاد پاداش خود را دریافت می‌کنید.
نوراپی نفرین: هنگامی که عاشق می‌شوید و یا برای انجام دقیق و خوب کارها استرس دارید این هورمون آزاد می‌شود. در واقع، هنگامی که عاشق هستید احساسات فیزیکی مانند عرق کردن کف دست یا تپش قلب را تجربه می‌کنید. هورمون‌ها رفتار ما را هنگام عاشق شدن تنظیم می‌کنند.
احساس عشق احساسی قدرتمند است که فواید زیادی دارد. بدون احساس عشق، ما احساساتی مثل ترس، تنهایی و خودخواه بودن را تجربه می‌کنیم.
تعریف عشق واقعی چیست؟
هر فردی نسبت به عشق دیدگاه خاص خود را دارد ولی واقعیت آن است که عشق واقعی به حالتی گفته می‌شود که شما به کسی علاقه‌مند و وابسته هستید و با او احساس شادی می‌کنید و صرف نظر از اینکه چه اتفافی می‌افتد احساس می‌کنید این حس علاقه دائمی خواهد بود.
عشق واقعی برآورده کردن انتظارات و عشق ورزیدن به یکدیگر با حفظ احترام، ایجاد اعتماد، پشتیبانی و پذیرش یکدیگر با وجود تفاوت‌ها است.
و این رفتار خوب و احترام به یکدیگر در عشق واقعی به ویژه وقتی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند که عشقتان با مهر و محبت با شما رفتار کند. حال با یکدیگر نشانه‌های عشق واقعی را بررسی می‌کنیم:
علائم عشق
محققان بین احساس "عشق" و "دوست داشتن" تمایز قائل شده اند. از نظر روانشناس زیک روبین، عشق رمانتیک از سه عنصر تشکیل شده است:
دلبستگی: نیاز به حضور در کنار فرد دیگر و تمایل به تماس و تایید روانی عاطفی
مراقبت: ارزش نیاز فرد مقابل برا به اندازه نیاز خود ارزیابی کردن
صمیمیت: به اشتراک گذاشتن احساسات، افکار و خواسته های شخصی با فرد مقابل
مطابق این دیدگاه که به نوعی عشق رمانتیک را به تصویر می کشد، روبین دو پرسشنامه برای اندازه گیری آن تهیه کرد که به مقیاس های دوست داشتن و عشق روبین معروف هستند. مردم تمایل دارند افراد مورد علاقه خود را خوب و دلپذیر قلمداد کنند. همچنین عشق فداکاری، مالکیت و اعتماد به یکدیگر را نیز دربر می گیرد.
تفاوت زن و مرد در سبک های عشق ورزی
مردان وزنان گرایش دارند تا انواع متفاوتی از سبک های عشق ورزی را ترجیح دهند. نیتو [37] اهمیت در نظر گرفتن جنسیت را در تحقیقات مرتبط با سبک های عشق ورزی خاطرنشان می کند. به طور کلی، تحقیقات دریافته اند که مردان سطوح بالاتری از سبک های اروس، لودوس، و آگیپ را نشان می دهند درحالیکه زنان سطوح بالاتری از مانیا، پراگما و استورگ را بروز می دهند. به طور قابل انتظاری نمره ی مردان در لودوس از زنان بالاتر است [38]. بعلاوه، مردان ارتباط بیشتری با سبک اروس دارند [39] درحالیکه نمره ی زنان در سبک های آگیپ، اروس و لودوس پایین تر است، اما در سبک های پراگما و استورگ بالاتر بودند. درحالیکه زنان گرایش بیشتری به افشای خود دارند به نظر می رسد که کمتر از مردان رومانتیک هستند.
عشق آگیپ در مردان بیشتر از زنان مشاهده می شود شاید این تا قسمتی به دلیل جاودانگی نقش قالبی مردانه به عنوان حامی و محافظت کننده ی زنان و کودکان باشد. علاوه بر تفاوت در سبک های عشق ورزی بر مبنای جنس، عامل سن نیز می تواند یک از علل این تغییرات باشد.
تاثیر سن برسبک های عشق ورزی
تفاوت در سبک های عشق ورزی بر مبنای سن فیزیولوژیک زوجین نیز ادامه می یابد. در مقایسه با بزرگسالان مسن تر، عشق ورزی مانیا اغلب در نوجوانان مشاهده می شود. عشق اروس در بزرگسالان جوانتر رایج است، شواهدی که از تعداد زیادی از افراد در دهه ی سوم عمر خود بودند در یک تحقیق نظرسنجی اخیر در گالیسیا بیان کننده ی این موضوع است. افراد جوانی که در اوایل میانسالی خود قرار دارند (سن 21تا 30 سال) با احتمال بیشتری سبک های اروس، استورگ، و آگیپ را نشان می دهند درحالیکه افرادی که در دوره های سنی دیگر (36-62) قرار دارند در رویکرد خود به روابط رومانتیک احتیاط بیشتری به خرج می دهند، مشخصه ای که در اغلب در افراد سبک پراگما دیده می شود.
شواهدی از ارتباط بین گروههای سنی و سبک های عشق ورزی خاص در اکثر مردم وجود دارد اما در کل ساختار و ترکیب سبک های عشق ورزی به طور نسبی برای افراد خاصی همسان با سن میانسالی باقی می ماند.
حتی جنبه های مرتبط با نسل نیز مدنظر قرار گرفته اند. پژوهش بین نسلی با بررسی ویژگیهای زیستی نوجوانان، مادران، و مادربزرگ ها دریافته است که سبک های عشق ورزی زنان نه تنها مشابه هم نیست بلکه برحسب سبک های اروس، استورگ، پراگما و آگیپ به طور معنی داری متفاوت است. اگرچه این زنان از نظر زیستی و ژنتیکی مشابه هستند اما به نظر می رسد که گروه سنی آنها عامل قدرتمندتری در تعیین سبک عشق ورزی و تفاوت آنها با اعضای دیگر خانواده ی خود می باشد.
موارد یاد شده شاخصی بالقوه است که نشاندهنده ی اهمیت تحقیق در خصوص دوره ی زندگی است و عوامل اجتماعی و فعالیت های ارتباطی رایج در گروههای سنی خاص را مورد توجه قرار می دهد (برای مثال، قرار گذاشتن، ازدواج، فرزندآوری، داشتن نوه). علاوه بر تفاوت های ناشی از سن در سبک های عشق ورزی، تفاوتهایی بر مبنای فرهنگ نیز وجود دارند.
مشکلات احتمالی ناشی از عشق
شکسپیر معتقد است، فرایند عشق هرگز آسان نیست. هیچ رابطه ای کامل نیست، بنابراین همیشه درگیری، سوء تفاهم، مشکلات، بحث و ناامیدی وجود دارد که باعث دلخوری و تعارض بین فردی می شود. عشق همانطور که احساسان و هیجان های مثبتی را در بر می گیرد می تواند با احساسات منفی نیز همراه باشد. در زیر برخی از پیامدهای منفی عشق را با هم مرور می کنیم:
- حسادت
- وسواس
- اضطراب
- افسردگی
- استرس
- تملک
- غمگینی
با اینکه بسیاری از افراد مجبورند تا احساسات منفی عشق را تجربه نمایند اما زمانی که فراوانی آن زیادتر از هیجانات مثبت گردد باعث می شود تا عملکرد طبیعی فرد را مختل سازد. در این حالت می توان از مشاوره بین فردی برای کاهش مشکلات ناشی از عشق استفاده نمود.
نکاتی برای پرورش عشق
ارتباط پایدار نیازمند عمق تعهد، صمیمت و اعتماد بین فردی است. در زیر برخی از کارهایی که باعث می شود تا بتوانید روابط دوستانه و عاشقانه ای داشته باشید را با یکدیگر مرور می کنیم:
مراقبه عشق-مهربانی(LKM)
مراقبه عشق-مهربانی روشی است که اغلب برای ارتقا پذیرش خود و کاهش استرس به کار می رود. همچنین این روش احساسات مثبت را بهبود می بخشد و روابط بین فردی را ارتقاء می دهد. مراقبه عشق-مهربانی شامل مراقبه هنگام تفکر درباره شخصی است که او را دوست دارید. همچنین در حین مراقبه روی احساسات لطیف و تمایل برای خوشبختی دیگری متمرکز می شویم.
برقراری ارتباط (C)
افراد همواره نیازهای متفاوتی دارند. بهترین راه برای برآورده شدن نیازهای طرف مقابل صحبت کردن با آن هاست. با ایجاد رابطه مثبت که از طریق یادگیری مهارت های ارتباطی و اجتماعی حاصل می گردد می توانید درک متقابل بیشتری ایجاد نمایید.
حل تعارض (CR)
تعارضات خود را به روشی سالم حل کنید. مشاجره کردن نشاندهنده یک رابطه سالم نیست. جر و بحث به این معنی است که از حل مساله یا مشکل اجتناب می کنید. به جای اینکه بخواهید حرف خود را ثابت کنید اندکی تامل کرده و سعی نمایید تا با تمرکز به دنبال روش مثبتی برای حل مشکل باشید.