اینها همه تصورات باطلی است که ممکن است در ذهن کودک وجود داشته باشد.عکس العمل کودکان در مقابل دیدار پزشک بسیار متفاوت است.
برخی بسیار خجالتی و ساکت می شوند ، برخی جیغ می زنند ، داد می کشند و می لرزند و تعداد اندکی می خندند یا ریسه می روند.کودکان بیمار ممکن است احساس گناه کنند زیرا فکر می کنند کاری انجام داده اند که باعث بیماری ودردشان شده و مستحق تنبیه هستند.
کلید اصلی حل این مشکل و برطرف کردن ترس دوران کودکی از ملاقات پزشکی، شناسایی این ترس و گفتگوی زیاد در مورد آن با کودک است. با وجود آنکه تعداد کمی از کودکان مشکلی با این موضوع ندارند ، بسیاری از آنها بخصوص سنین 1 تا 6 سال از دیدن افراد بیگانه و حتی پزشک نگران می شوند.
در اینگونه مواقع لازم است والدین ذهن کودکان را پرورش دهند و با استفاده از کتاب داستان های مصوّر، چگونگی ملاقات کودکان با پزشک را برای فرزند خود توضیح دهند. حتی باید برای کودک وسایل پزشکی بخرند و آنها را به کودک نشان دهند تا ترسش فرو ریزد.مادران باید کودک را قبل از مراجعه به پزشک آماه کنند و شب قبل و حتی در راه مطب همه چیز رابرایش توضیح دهند. وقتی او آماده شد، با اطمینان و اعتماد می تواند با این مسئله برخورد کند. والدینی که با کودک در مورد ملاقات مفید با پزشک صحبت می کنند ، بی تردید یک ارتباط خوب را پایه ریزی می نمایند. یک نگرش مثبت ، مراجعه به پزشک را لذت بخش می کند.
در واقع والدین می توانند با گفتن جملاتی نظیر » ما امروز پیش پزشک می رویم که ببینیم تو چقدر رشد کرده ای «، دکتر رفتن را موجه ترکنند.در شرایط ایده آل می توان امکانی فراهم آورد تا ملاقات های مقدماتی صورت گیرد ، یعنی ملاقات های 5تا 10 دقیقه ای با پزشک که ضمن آن کودک و والدینش امکان گفتگوی غیر رسمی را با وی داشته باشند.در طی این ملاقات ها والدین ممکن است در مورد سابقه و روش های درمانی پزشک تحقیق کنند. ارتباطمتقابل بین کودک و پزشک را بررسی نمایند و یا در مورد سوابق پزشکی کودک بحث کنند. این ملاقات هاباعث می شود کودکان بدون کمترین اضطرابی با پزشک روبه رو شوند.
زمانی که کودکان بدانند هیچ اتفاق خاصی نمی افتد، احساس راحتی می کنند و در واقع ترس شان از بین می رود. والدین می توانند برای تصمیم گیری در انتخاب پزشک از کودک شان کمک بگیرند. در هر ملاقات با پزشک ، صداقت داشتن بهترین سیاست است. والدینی که به کودک شان آنچه را انتظار دارد می گویند ،ریشه های اعتماد را محکم تر می کنند. اگر ملاقات پزشک برای ارزیابی دوره ای سلامت کودک باشد، اوباید رشد کودک را اندازه گرفته و سلامتی اش را کنترل کند. اطمینان داشته باشید که با وجود شرایطفوق، کودکان حتما به پزشک مراجعه می کنند.
اگر ملاقات پزشک برای تشخیص و درمان بیماری است،برای کودک توضیح دهید که دکتر نیاز دارد برای کمک به وی آزمایشاتی را انجام دهد.
زمانی که نیاز به واکسن زدن یا خون گرفتن باشد، به کودک بگویید که آمپول درد کمی دارد و خیلی زودخوب می شود. اگر کودک به آنچه توقع دارد، رسیده باشد ترسش کمتر می شود.
آماده کردن کودک برای دیدار پزشک بسیار اهمیت دارد. والدین باید توضیح دهند که پزشک می خواهدسوابق بیماری وی را بشنود ، بنابراین باید به پزشک بگوید چگونه بیماری شروع شده ، علایم آن چه بودهو آیا شخص دیگری در مدرسه یا همسایگی آنها این بیماری را داشته یا خیر؟
سوابق بیماری بسیار اهمیت دارد و اغلب ، اهمیت آن از دادن آزمایش برای تشخیص بیماری بیشتراست. پزشک معمولاً برای طفل و خردسال توضیح می دهد که بیماری چگونه به وجود آمده تا هر گونه تشویش و نگرانی او را از بین ببرد.یافتن پزشک متخصص کودکان خیلی مشکل نیست . بیشتر پزشکان که کودکان را معالجه می کنند ، براساس انتخاب عمل می کنند نه شانس و طبیعتا شما به دنبال پزشکی هستید که مطلع ، صبور وعلاقه مند به کارش بوده و با کودکان ارتباط خوبی داشته باشد.حال اگر کودک تان کمی بزرگ است، از او بخواهید در انتخاب پزشکش به شما کمک کند.
پیشنهادات ذیل برای کمک به کودک شما ارائه شده تا بر ترسش از پزشک غلبه کند.
اول از همه ، پزشکی را انتخاب کنید که بچه ها را دوست داشته باشد.
در مورد مراجعه به پزشک با کودک تان صحبت کنید. سعی کنید با استفاده از وسایل پزشکی دکتررفتن را تجربه نمایید.
هرگز ، هرگز ، هرگز نگویید » اگر بچه بدی باشی، دکتر به تو آمپول می زند. « تهدیدهای دیگر را نیز بااستفاده از لفظ پزشک به کار نبرید ، زیرا کودک باید بداند آمپول زدن تنبیه نیست.
ملاقات های مقدماتی با پزشک ترتیب دهید تا اضطراب کودک کاهش یابد.
آشنایی با مطب و پزشکی که کودک می تواند با آن احساس راحتی کند ، بسیار اهمیت دارد