تشخیص تروما و PTSD
تشخیص تروما و PTSD
برای تشخیص ترومای روحی، پزشک احتمالاً موارد زیر را انجام می‌دهد:
برای بررسی مشکلات پزشکی که ممکن است باعث علائم شما شوند، یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد.
ارزیابی روانشناختی انجام می‌دهد که شامل بحث در مورد علائم و نشانه‌های شما و رویداد یا رویدادهایی است که منجر به آنها شده.
از معیارهای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی استفاده می‌کند.
تشخیص تروما مستلزم قرار گرفتن در معرض رویدادی است که شامل تهدید واقعی یا احتمالی مرگ، خشونت یا آسیب جدی باشد. قرار گرفتن شما در معرض این‌ها می تواند به یک یا چند روش زیر رخ دهد:
شما مستقیماً این حادثه آسیب زا را تجربه کردید.
شما شخصاً شاهد رویداد ناگوار برای دیگران بودید.
یکی از نزدیکان شما تجربه کرده یا مورد تهدید قرار گرفته است و با شما درمورد آن صحبت کرده‌است.
اگر مشکلاتی که بعد از این قرار گرفتن در معرض بیش از یک ماه ادامه یابد و مشکلات قابل توجهی در توانایی شما در عملکرد در محیط های اجتماعی و کاری ایجاد کند و بر روابط تاثیر منفی بگذارد ممکن است دچار PTSD شوید.
تروما چقدر شایع است؟
یک نظرسنجی جهانی بهداشت روان که توسط سازمان بهداشت جهانی انجام شد نشان داد که حداقل یک سوم از بیش از 125000 نفر از 26 کشور مختلف، دچار تروما شده‌اند. اما این اعداد فقط برای مواردی است که گزارش شده. تعداد واقعی احتمالاً بسیار بیشتر است.
ترومای کودکی و خطر بروز تروما در بزرگسالی
آسیب‌های دوران کودکی می‌تواند ناشی از هر چیزی باشد که احساس ایمنی کودک را مختل می‌کند، از جمله:
- محیط ناپایدار یا ناامن
- جدایی از والدین
- بیماری جدی
- روش‌های مداخله‌ای پزشکی
- سوء استفاده جنسی، جسمی یا کلامی
- خشونت خانگی
- بی‌توجهی.
تجربه تروما در دوران کودکی می‌تواند منجر به یک اثر شدید و طولانی مدت شود. هنگامی که آسیب‌های دوران کودکی برطرف نمی‌شود، احساس ترس و درماندگی به بزرگسالی منتقل می‌شود و زمینه را برای آسیب‌های بیشتر فراهم می‌کند. با این حال، حتی اگر صدمه شما سال‌ها پیش اتفاق افتاده باشد، گام‌هایی وجود دارد که می‌توانید برای غلبه بر درد، یادگیری اعتماد و ارتباط مجدد با دیگران و بازگرداندن حس تعادل احساسی خود را انجام دهید.
کودک چگونه به ترومای روانی و احساسی واکنش نشان می‌دهد؟
ترومای دوران کودکی رویدادی است که توسط یک کودک تجربه می‌شود و زندگی یا سلامت بدن او را تهدید می‌کند. به عنوان مثال، سوء استفاده جسمی یا جنسی می‌تواند برای کودکان آزاردهنده باشد.
هنگامی که کودکی مبتلا به تروما می‌شود ممکن است واکنش هایی را نشان بدهد که قبلا آن را بروز نداده. ممکن است کودکان کم سن و سال رخت خواب خود را خیس کنند یا کودکان بزرگتر گوشه گیر شوند. گاهی اوقات کودک با خود فکر می‌کند در حادثه‌ای که اتفاق افتاده او مقصر است و احساس گناه می‌کند. شما باید با او صحبت کنید و به او این اطمینان را بدهید که بروز حادثه تقصیر او نیست و شما تنهایش نخواهید گذاشت. کودکی که دچار تروما شده ممکن است دچار اختلالات خواب شود، کابوس ببیند و نصف شب از خواب بپرد یا حتی شب ها دی به خواب رود و از تاریکی بترسد. او احساس بی پناهی می‌کند. شما به عنوان والدِ کودک باید اطمینان حضورتان را به او القا کنید و خیالش را راحت کنید که همیشه حمایتش می‌کنید و تنهایش نمی‌گذارید.
چه زمانی برای درمان تروما باید به متخصص مراجعه کرد؟
بهبودی از تروما زمان می‌برد و هرکسی با سرعت خود بهبود می‌یابد. اما اگر ماه‌ها سپری شده و علائم شما کاهش نیافته است، ممکن است به کمک یک متخصص تروما نیاز داشته باشید.
در صورت وجود موارد زیر از متخصص کمک بگیرید:
- مشکلِ عملکرد در خانه یا محل کار
- از ترس شدید، اضطراب یا افسردگی رنج می‌برید
- قادر به ایجاد روابط نزدیک و رضایت بخش نیستید
- تجربه خاطرات وحشتناک، کابوس‌ها، یا فلاش بک‌ها
- اجتناب بیشتر و بیشتر از هر چیزی که شما را به یاد تروما می‌اندازد
- از نظر احساسی بی حس و بی‌ارتباط با دیگران
- استفاده از الکل یا مواد مخدر برای احساس بهتر.
کار با تروما می‌تواند ترسناک، دردناک و به طور بالقوه آسیب‌زا باشد، بنابراین این کار درمانی بهتر است با کمک یک متخصص ترومای با تجربه انجام شود. یافتن درمانگر مناسب ممکن است مدتی طول بکشد. بسیار مهم است که درمانگری که انتخاب می‌کنید تجربه درمان تروما را داشته باشد. اما کیفیت رابطه با درمانگر شما به همان اندازه مهم است. یک متخصص تروما را انتخاب کنید که احساس راحتی می کنید. اگر احساس امنیت، احترام یا درک نمی‌کنید، یک درمانگر دیگر پیدا کنید.
از خودت بپرس:
احساس راحتی کردی که مشکلاتت را با درمانگر در میان بگذاری؟
احساس می‌کردی که درمانگر متوجه شده در مورد چه چیزی صحبت می‌کنی؟
نگرانی‌هایت جدی گرفته شد یا به حداقل رسید یا برطرف شد؟
با شما مهربان و محترم رفتار می‌شد؟
می‌توانید به درمانگر اعتماد کنید؟
چه عوامی خطر ایجاد PTSD را افزایش می‌دهند:
- سابقه تروما
- درد یا آسیب جسمی
- نداشتن حمایت پس از تروما
- برخورد همزمان با سایر عوامل استرس زا مانند مشکلات مالی
- اضطراب یا افسردگی قبلی
- اکثر افرادی که یک رویداد آسیب زا را تجربه می‌کنند، دچار PTSD نمی‌شوند.
اختلال استرس حاد در مقابل اختلال استرس پس از سانحه
هر فرد آسیب دیده(مبتلا به تروما) دچار اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) نمی‌شود. برخی از افراد علائمی مانند موارد ذکر شده در بالا ایجاد می‌کنند، اما پس از چند هفته از بین می‌روند. به این اختلال استرس حاد (ASD) گفته می‌شود.
هنگامی که علائم بیش از یک ماه طول می‌کشد و بر توانایی فرد در عملکرد تاثیر می‌گذارد، ممکن است فرد مبتلا به PTSD باشد. برخی از افراد مبتلا به PTSD ماه‌ها بعد از رویداد علائم نشان نمی‌دهند و برخی از افراد تا پایان عمر با علائم PTSD ناشی از یک تجربه آسیب زا سر و کار دارند. علائم PTSD می‌تواند به حملات وحشت زدگی، افسردگی، افکار و احساسات خودکشی، سوء مصرف مواد مخدر، احساس منزوی بودن و عدم انجام وظایف روزانه منجر شود.
چه مواردی به درمان تروما می‌تواند کمک کند؟
علائم تروما معمولاً از چند روز تا چند ماه طول می‌کشد و با پردازش رویداد نگران کننده به تدریج محو می‌شود. اما حتی وقتی احساس بهتری دارید، ممکن است هر از گاهی خاطرات یا احساسات دردناک شما را دچار مشکل کند. به ویژه در واکنش به محرک‌هایی مانند سالگرد این رویداد یا چیزی که شما را به یاد ضربه می‌اندازد.
اگر علائم ضربه روحی و روانی شما تسکین پیدا نکرد، یا حتی بدتر شد و متوجه شدید که نمی‌توانید برای مدت طولانی از رویداد خارج شوید، ممکن است دچار اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) باشید. درحالی که ضربه روحی یک واکنش عادی به یک رویداد ناراحت کننده است، وقتی تبدیل به PTSD می‌شود سیستم عصبی شما، گیر کرده و شما در شوک روانی باقی می‌مانید، قادر به درک آنچه اتفاق افتاده یا پردازش احساسات خود نیستید.