سروتونین یک ماده شیمیایی است که پیامها را بین سلولهای عصبی در مغز و در سراسر بدن منتقل میکند. سروتونین نقش کلیدی در عملکردهای بدن مانند خلق و خو، خواب، هضم، حالت تهوع، بهبود زخم، سلامت استخوان، لخته شدن خون و میل جنسی دارد. سطح سروتونین خیلی پایین یا خیلی بالا میتواند باعث مشکلات سلامت جسمی و روانی شود.
سروتونین که با نام هیدروکسیتریپتامین-5 (5-HT) نیز شناخته میشود، یک انتقالدهنده عصبی مونوآمین است. همچنین به عنوان یک هورمون عمل میکند.
سروتونین به عنوان یک انتقالدهنده عصبی، پیامهایی را بین سلولهای عصبی در مغز (سیستم عصبی مرکزی) و در سراسر بدن (سیستم عصبی محیطی) منتقل میکند. این پیامهای شیمیایی به بدن میگویند که چگونه کار کند.
سروتونین نقشهای مختلفی در بدن ایفا میکند، از جمله تاثیر بر یادگیری، حافظه، شادی و همچنین تنظیم دمای بدن، خواب، رفتار جنسی و گرسنگی. تصور میشود کمبود سروتونین کافی در افسردگی، اضطراب، شیدایی و سایر بیماریهای جسمی نقش دارد.
بیشتر سروتونین موجود در بدن در روده (رودهها) است. حدود 90٪ سروتونین در سلولهای پوشاننده دستگاه گوارش یافت میشود. این ماده در گردش خون آزاد شده و توسط پلاکتها جذب میشود. فقط حدود 10٪ در مغز تولید میشود.
سروتونین از اسید آمینه ضروری تریپتوفان ساخته میشود. یک اسید آمینه ضروری به این معنی است که بدن نمیتواند آن را بسازد. باید از غذاهایی که میخورید دریافت شود.
سطح پایین سروتونین ممکن است با بسیاری از بیماریها از جمله موارد زیر مرتبط باشد:
برای تشخیص اختالات شخصیتی می توانید در تست MMPI2 شرکت کنید.
دانشمندان هنوز چیزهای زیادی در مورد نقش سروتونین در بدن و بیماریها باید بیاموزند.
پایین آمدن سطح سروتونین معمولاً بیش از یک دلیل دارد. از نظر فنی، سطح سروتونین به این دلایل پایین است:
بسیاری از غذاها به طور طبیعی حاوی تریپتوفان، اسید آمینهای که سروتونین از آن ساخته میشود، هستند. میتوانید با خوردن غذاهای حاوی تریپتوفان، سطح سروتونین خود را افزایش دهید، مانند:
خوردن غذاهای سرشار از تریپتوفان لزوماً به خودی خود سطح سروتونین را افزایش نمیدهد. این یک فرآیند پیچیده است. بدن برای آزاد کردن انسولین، که برای جذب اسیدهای آمینه ضروری است، به کربوهیدرات نیاز دارد. سپس حتی اگر تریپتوفان وارد خون شود، باید با سایر اسیدهای آمینه برای جذب شدن در مغز رقابت کند. دانشمندان هنوز در حال مطالعه چگونگی تاثیر خوردن غذاهای حاوی تریپتوفان بر افزایش سطح سروتونین هستند.
گیرندههای سروتونین اهداف رایج صنعت داروسازی هستند، زیرا بسیاری از بیماریهای جسمی تحت تاثیر سروتونین قرار میگیرند. برخی از داروهای رایجتر که سطح سروتونین را افزایش میدهند عبارتند از:
چندین دسته مختلف از داروهای ضد افسردگی، بازجذب و بازیافت سروتونین را مسدود میکنند و باعث میشوند مقدار بیشتری از آن در مغز باقی بماند. داروهایی که به این روش عمل میکنند عبارتند از مهارکنندههای انتخابی بازجذب سروتونین (به عنوان مثال، پاروکستین)، مهارکنندههای بازجذب سروتونین-نوراپی نفرین (به عنوان مثال، ونلافاکسین ) و داروهای ضد افسردگی سه حلقهای (به عنوان مثال، آمیتریپتیلین). نوع دیگری از داروهای ضد افسردگی، مهارکنندههای مونوآمین اکسیداز (به عنوان مثال، فنلزین) آنزیمی را که سروتونین را تجزیه میکند، مسدود میکنند.
بسیاری از داروهای دیگر که برای بسیاری از بیماریهای پزشکی مصرف میشوند، نیز سروتونین را افزایش میدهند. برخی از این داروها شامل خانواده تریپتان از داروهای سردرد، مسکنهای اوپیوئیدی، سرکوبکنندههای سرفه حاوی دکسترومتورفان و داروهای ضد تهوع هستند.
سندرم سروتونین وضعیتی است که وقتی سطح سروتونین بیش از حد افزایش مییابد، اتفاق میافتد. معمولاً اگر دوز دارویی را که به افزایش سطح سروتونین معروف است افزایش دهید یا داروی دیگری را که به افزایش سروتونین معروف است مصرف کنید، این اتفاق میافتد.
علائم خفیف شامل لرز، تعریق شدید، گیجی، بیقراری، فشار خون بالا، پرش عضلات و اسهال است. علائم شدید شامل تب بالا، تشنج، غش و ضربان قلب غیرطبیعی است.
سندرم سروتونین در صورت شدید بودن و عدم تشخیص و درمان سریع میتواند کشنده باشد.