مرحله سنجش شخصیت قضاوت به شیوه جدید که از سال 1395 شروع شد یکی از مبهم ترین و چالش برانگیزترین مراحل برای داوطلبان قضاوت شده است.
بسیاری از داوطلبان که در مصاحبه رد شده اند به درستی نمی دانند که دلیل رد شدن آنها چه بوده و بیشتر به برداشت های شخصی خودشان یا تجربه سایر داوطلبان از جلسه مصاحبه استناد می کنند و متاسفانه در صحبت هایی که با داوطلبان داشتم متوجه شدم بسیاری از این برداشت اشتباه هستند.
به طور خلاصه دلایلی که می تواند باعث رد شدن یک داوطلب در مرحله سنجش شخصیت قضاوت شود شامل موارد زیر است:
فردی که اختلالات روانشناختی جدی یا مزمنی داشته باشد معمولا نمی تواند در مرحله سنجش شخصیت قضاوت موفق باشد. اختلالاتی بیشتر باعث عدم پذیرش داوطلب می شود که در انجام وظایف او در آینده به عنوان قاضی اختلال ایجاد کند. البته عمدتا درصدکمی از داوطلبان به دلیل ابتلا به اختلالات روانشناختی رد می شوند.
افرادی که ویژگی های شخصیتی دارند که در انجام درست وظایف آنها در منصب قضا اختلال ایجاد می کند و این ویژگی های به سادگی قابل اصلاح نیستند. مثلا فردی که تاب آوری بسیار کمی در برابر استرس دارد بدیهی است که نمی تواند در آینده قاضی خوبی باشد و از عهده انجام وظایف شغلی اش برآید.
برخی از افراد مشکلاتی دارند که در حال حاضر باعث عدم پذیرش آنها می شود اما این مشکلات به حدی نیست که قابل اصلاح نباشد. به همین دلیل اگر این فرد مشکل یا مساله خود را حل کند می تواند مرحله سنجش شخصیت قضاوت را با موفقیت طی کند.
مثلا برخی از افراد که عزت نفس کمی دارند اما عدم عزت نفس آنها می تواند به کمک یک روانشناس و انجام اقدامات درمانی حل شود (البته فراموش نکنیم که همه مشکلات به سادگی قابل حل نیستند).
برخی از افراد ضعف جدی شخصیتی و روانشناختی ندارند و از حداقل شرایط برای قبولی در مرحله سنجش شخصیت برخورارند اما به دلیل عملکرد نامناسب در جلسه مصاحبه مورد تایید قرار نمی گیرند.
به عبارت دیگر عملکرد این افراد در جلسه مصاحبه یا تست روانشناسی زمینه ساز عدم موفقت آنها در مرحله سنجش شخصیت قضاوت می شود و متاسفانه داوطلبان زیادی به دلیل همین عدم آگاهی یا مشاوره های نادرست از سایر داوطلبان با این مشکل مواجه می شوند. تجربه من نشان داده است درصد بالایی از داوطلبین به دلیل عملکرد نامناسب در جلسه مصاحبه نتیجه لازم را کسب نمی کنند.
یک مثال می تواند منظورم را درباره عملکرد در مصاحبه بهتر برساند. فرض کنید دو نفر شاهد یک تصادف بوده باشند و بخواهند ماجرای تصادف را بازگو کنند.
اولی بگوید: در خیابان دیدم دو ماشین به هم خوردند
و دومی بگوید: در خیابان دیدم دو ماشین به هم کوبیدند.
تحقیقات نشان می دهد ما تصادف دوم را شدیدتر برآورد می کنیم چون واژه کوبیدن از واژه خوردن شدیدتر و جدی تر است.
پس نوع توصیفی که این دو نفر از یک واقعه می کنند می تواند باعث شود ما برداشت متفاوتی از آن واقعه داشته باشیم. همین اتفاق در جلسه مصاحبه هم می تواند رخ دهد یعنی شما به شکلی خودتان را توصیف کنید که وضعیت شما بدتر یا بهتر از آنچه هست نشان دهد و این مساله می تواند برداشت های متفاوتی را برای مصاحبه گر ایجاد کند و در نتیجه مصاحبه شما اثرگذار باشد.
پس به طور خلاصه عملکرد شما در مصاحبه می تواند در نتیجه مصاحبه اثرگذار باشد. حتی اگر سئوالات مشابهی از همه داوطلبان پرسیده شود باز هم نوع پاسخ دهی شما به سئوالات مشابه متفاوت خواهد بود. به همین دلیل است که تاکید می کنم به برداشت هاو توصیه های دیگران درباره جلسه مصاحبه توجهی نکنید چون آنها فقط برداشت شخصی خودشان را بازگو می کنند.