اختلال افسردگی مداوم

اختلال افسردگی مداوم در واقع نوعی افسردگی می باشد که بسیار طولانی است. افراد مبتلا به این اختلال علاقه و انگیزه خود را نسبت به  زندگی و کارهای روزمره از دست می دهند، احساس کم ارزشی می کنند، اعتماد به نفس کمی دارند، انرژی کمی دارند و این اختلال بر روی روابط و زندگی روزمره شان بسیار تاثیر می گذارد. این افراد بسیار نا امید هستند و مشکلات زیادی در خواب و اشتها و تمرکزشان دارند.

 ملاک های تشخیصی اختلال افسردگی مداوم

این اختلال این اختلال بیانگر تحکیم اختلال افسردگی اساسی مزمن و اختلال افسرده خویی است که در DSM- IV توصیف شده است.

خلق افسرده در بخش عمده روز، بیشتر روزها، به صورتی که با گزارش ذهنی یا مشاهده دیگران، به مدت حداقل 2 سال مشخص می شود.

در حالی که فرد افسرده است، وجود دو یا تعداد بیشتری از موارد زیر:

• کم اشتهایی یا پرخوری
• بی خوابی یا پرخوابی
• انرژی کم یا خستگی
• عزت نفس پایین
• تمرکز ضعیف یا مشکل در تصمیم گیری
• احساسات نا امیدی
• در طول این دوره 2 ساله اختلال (1 سال برای کودکان یا نوجوانان)، فرد هرگز بیش از 2 ماه در هر بار، بدون نشانه های ملاک الف و ب نبوده است.
• ملاک های اختلال افسردگی اساسی ممکن است به طور مداوم به مدت 2 سال وجود داشته باشند.
• هرگز دوره مانیک یا دوره هیپومانیک وجود نداشته و ملاکها هرگز برای اختلال ادواری خو برآورده نشده اند.
• این اختلال با اختلال اسکیزوافکتیو مستمر، اسکیزوفرنی، اختلال هذیانی یا طیف اسکیزوفرنی مشخص یا نامشخص دیگر یا اختلال روان پریشی دیگر بهتر توجیه نمی شود.
• نشانه ها ناشی از تاثیرات فیزیولوژیکی مواد ( مثل سوء مصرف مواد مخدر، دارو) یا بیماری جسمانی دیگر (مثل کم کاری تیروئید) نیستند.
• نشانه ها ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا زمینه های مهم دیگر عملکرد ایجاد می کنند.

علائم و نشانه های اختلال افسردگی مداوم

تنها تفاوتی که این افسردگی با سایر افسردگی ها دارد، این است که فرد ممکن است هر روز و به مدت بیش از دو سال، با علائم افسردگی زندگی کند. برخی علائم و نشانه های رایج اختلال افسردگی مداوم عبارتند از:

• احساس دائمی غم و نومیدی
• مشکلات خواب
• بی انرژی بودن
• تغییر در اشتها
• مشکلات تمرکز
• احساس تردید و دودلی
• عدم تمایل به انجام فعالیت های روزانه
• کاهش بازدهی
• از دست دادن اعتماد به نفس
• افکار منفی
•  دوری از فعالیت های اجتماعی

این علائم معمولا از سنین کودکی و نوجوانی آغاز می شوند. کودکان و نوجوانان مبتلا به این بیماری ممکن است مدتی طولانی حالات بی قراری، بد خلقی و دید منفی نسبت به زندگی، مشکلات رفتاری و عملکرد تحصیلی پایین و مشکل در برقراری ارتباط با سایر کودکان و موقعیت های اجتماعی داشته باشند.

علت بروز اختلال افسردگی مداوم چیست؟

برخی عوامل موثر در بروز اختلال افسردگی مداوم عبارتند از:

• بر هم خوردن تعادل شیمیایی مغز
• سابقه خانوادگی ابتلا به این نوع افسردگی
• سابقه ابتلا به سایر اختلالات روانپزشکی مثل اضطراب یا اختلال دو قطبی
• ابتلا به بیماری های مزمن مانند بیماری های قلبی و یا دیابت
• آسیب های مغزی

جهت تشخیص اختلال افسردگی مداوم، روانپزشک ابتدا به بررسی و معاینه فیزیکی بیمار می پردازد. سپس آزمایش خون و یا سایر تست های آزمایشگاهی را تجویز می کند و در صورت سالم بودن موارد فوق به بررسی مشکلات روانپزشکی فرد می پردازد.

درمان اختلال افسردگی مداوم

درمان اختلال افسردگی مداوم با مصرف دارو، و مشاوره با روانپزشک و روان درمانی امکان پذیر می باشد. داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی و یا مهار کننده سروتین و نوراپی نفرین، برای بیمار در نظر گرفته می شود. مصرف این داروها نباید بدون تجویز پزشک قطع شوند، زیرا که می تواند باعث تشدید علائم شود.

مشاوره با روانپزشک و روان درمانی، یکی از موثر ترین روش های درمانی است. در طول جلسات، فرد توانایی مقابله با احساسات منفی و کنترل صحیح آن ها را یاد می گیرد، و قادر خواهد بود تا افکار مثبت را جایگزین افکار منفی کند.
گاهی تغییر در سبک زندگی، به تسکین علائم و درمان موثر کمک می کند.

از جمله:

• ورزش کردن، حداقل سه بار در هفته
• رژیم غذایی سالم و مصرف میوه و سبزیجات تازه
• دوری از مصرف داروهای غیر مجاز و مخدر و مشروبات الکلی
• مصرف مکمل های غذایی