اختلال افسردگی مداوم در واقع نوعی افسردگی می باشد که بسیار طولانی است. افراد مبتلا به این اختلال علاقه و انگیزه خود را نسبت به زندگی و کارهای روزمره از دست می دهند، احساس کم ارزشی می کنند، اعتماد به نفس کمی دارند، انرژی کمی دارند و این اختلال بر روی روابط و زندگی روزمره شان بسیار تاثیر می گذارد. این افراد بسیار نا امید هستند و مشکلات زیادی در خواب و اشتها و تمرکزشان دارند.
ملاک های تشخیصی اختلال افسردگی مداوم
این اختلال این اختلال بیانگر تحکیم اختلال افسردگی اساسی مزمن و اختلال افسرده خویی است که در DSM- IV توصیف شده است.
خلق افسرده در بخش عمده روز، بیشتر روزها، به صورتی که با گزارش ذهنی یا مشاهده دیگران، به مدت حداقل 2 سال مشخص می شود.
در حالی که فرد افسرده است، وجود دو یا تعداد بیشتری از موارد زیر:
- کم اشتهایی یا پرخوری
- بی خوابی یا پرخوابی
- انرژی کم یا خستگی
- عزت نفس پایین
- تمرکز ضعیف یا مشکل در تصمیم گیری
- احساسات نا امیدی
- در طول این دوره 2 ساله اختلال (1 سال برای کودکان یا نوجوانان)، فرد هرگز بیش از 2 ماه در هر بار، بدون نشانه های ملاک الف و ب نبوده است.
- ملاک های اختلال افسردگی اساسی ممکن است به طور مداوم به مدت 2 سال وجود داشته باشند.
- هرگز دوره مانیک یا دوره هیپومانیک وجود نداشته و ملاکها هرگز برای اختلال ادواری خو برآورده نشده اند.
- این اختلال با اختلال اسکیزوافکتیو مستمر، اسکیزوفرنی، اختلال هذیانی یا طیف اسکیزوفرنی مشخص یا نامشخص دیگر یا اختلال روان پریشی دیگر بهتر توجیه نمی شود.
- نشانه ها ناشی از تاثیرات فیزیولوژیکی مواد ( مثل سوء مصرف مواد مخدر، دارو) یا بیماری جسمانی دیگر (مثل کم کاری تیروئید) نیستند.
- نشانه ها ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا زمینه های مهم دیگر عملکرد ایجاد می کنند.
علائم و نشانه های اختلال افسردگی مداوم
تنها تفاوتی که این افسردگی با سایر افسردگی ها دارد، این است که فرد ممکن است هر روز و به مدت بیش از دو سال، با علائم افسردگی زندگی کند. برخی علائم و نشانه های رایج اختلال افسردگی مداوم عبارتند از:
- احساس دائمی غم و نومیدی
- مشکلات خواب
- بی انرژی بودن
- تغییر در اشتها
- مشکلات تمرکز
- احساس تردید و دودلی
- عدم تمایل به انجام فعالیت های روزانه
- کاهش بازدهی
- از دست دادن اعتماد به نفس
- افکار منفی
- دوری از فعالیت های اجتماعی
این علائم معمولا از سنین کودکی و نوجوانی آغاز می شوند. کودکان و نوجوانان مبتلا به این بیماری ممکن است مدتی طولانی حالات بی قراری، بد خلقی و دید منفی نسبت به زندگی، مشکلات رفتاری و عملکرد تحصیلی پایین و مشکل در برقراری ارتباط با سایر کودکان و موقعیت های اجتماعی داشته باشند.
علت بروز اختلال افسردگی مداوم چیست؟
برخی عوامل موثر در بروز اختلال افسردگی مداوم عبارتند از:
- بر هم خوردن تعادل شیمیایی مغز
- سابقه خانوادگی ابتلا به این نوع افسردگی
- سابقه ابتلا به سایر اختلالات روانپزشکی مثل اضطراب یا اختلال دو قطبی
- ابتلا به بیماری های مزمن مانند بیماری های قلبی و یا دیابت
- آسیب های مغزی
جهت تشخیص اختلال افسردگی مداوم، روانپزشک ابتدا به بررسی و معاینه فیزیکی بیمار می پردازد. سپس آزمایش خون و یا سایر تست های آزمایشگاهی را تجویز می کند و در صورت سالم بودن موارد فوق به بررسی مشکلات روانپزشکی فرد می پردازد.
درمان اختلال افسردگی مداوم
درمان اختلال افسردگی مداوم با مصرف دارو، و مشاوره با روانپزشک و روان درمانی امکان پذیر می باشد. داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی و یا مهار کننده سروتین و نوراپی نفرین، برای بیمار در نظر گرفته می شود. مصرف این داروها نباید بدون تجویز پزشک قطع شوند، زیرا که می تواند باعث تشدید علائم شود.
مشاوره با روانپزشک و روان درمانی، یکی از موثر ترین روش های درمانی است. در طول جلسات، فرد توانایی مقابله با احساسات منفی و کنترل صحیح آن ها را یاد می گیرد، و قادر خواهد بود تا افکار مثبت را جایگزین افکار منفی کند.
گاهی تغییر در سبک زندگی، به تسکین علائم و درمان موثر کمک می کند.
از جمله:
- ورزش کردن، حداقل سه بار در هفته
- رژیم غذایی سالم و مصرف میوه و سبزیجات تازه
- دوری از مصرف داروهای غیر مجاز و مخدر و مشروبات الکلی
- مصرف مکمل های غذایی